خدا نزدیک است. هر سمت و سویی که نظر کنی خدا را می بینی. جهان هستی نشان از وجود خدا دارد.
این همه نعمت بی کران، این همه نعمت لایتناهی از لطف پروردگار عالم است.
خدایا ما را به حال خودمان وامگذار. زمینه محبت به اهل بیت (ع) را در قلب ما بگنجان. آینده بندگانت را با خیر و امید رقم بزن. خدایا همه هستی تویی، بی نیاز تویی و نیازمند منم.
معجزه این نیست که قالی سلیمانی وجود داشته باشد و به پرواز دربیاید. معجزه این است که برگ درختان در فصل پاییز می ریزند و در فصل بهار رشد می کنند. چرا باید به موارد غیر طبیعی معجزه گفت؟
تمام طبیعت در جهان هستی، معجزه خداست. وجود کوه، دشت، صحرا و دریا و... معجزات حق است. آیا قدر اینها را دانسته ایم و شکر آن را به جای آورده ایم؟ چگونه جواب این همه مهر و محبت را داده ایم؟
دنیا جایی است که ابزاری برای آرامش ابدی وجود ندارد و آرامش زودگذر است، این طبیعت هم آفریده تا بندگان به آن ببالند و شکر نعمت به جای آورند و با دیدن این مناظر یاد او بیافتند.
زیباترین جلوه بندگی عبادت به صورت سجده است. در انتهای هر نماز، چقدر به نعمت های خدا فکر می کنیم؟ آیا تا به حال ذکر شکرا لله را به جای آورده ایم؟
چقدر زیباست که بعد از هر نماز به سجده رفته و 21 مرتبه ذکر شکرا لله را به جای آوریم و تا می توانیم دعا کنیم و  برای هم دعای خیر طلب کنیم.
خداوند قادر متعال دعا کردن بندگان را بسیار دوست دارد. به قول معروف باید کاسه گدایی را فقط سمت او بگیریم.
بندگان در شرق و غرب، شمال و جنوب و تمام موجودات روی زمین در دو دنیا به خدای بی پایان نیازمندند.
نباید نماز و عبادات را برای خدا انجام دهیم. بلکه باید  برای رسیدن به کمال مطلوب و رسیدن به ارتقای عقلی خود انجام دهیم.
باشد که خداوند بزرگ از ما قبول بفرمایند.